Jóðsótt Össurar og ESB-mús Samfylkingarinnar

14.5.2009 | 21:12

Jóðsótt Össurar og ESB-mús Samfylkingarinnar

ESB-kaflinn í samstarfsyfirlýsingu ríkisstjórnarinnar er sérkennileg samsuða og stjórnskipulegur óskapnaður. Tillögudrögin að aðildarumsókn feta sömu slóð og eiga eftir að verða fræg í annars litríkri sögu Alþingis. Um aðdragandann vísa ég til greinar á heimasíðu minni www.eldhorn.is/hjorleifur þar sem rakinn er sá fádæma flumbrugangur sem öll málsmeðferðin endurspeglar.

Hingað til hafa utanríkismál samkvæmt stjórnarskrá og hefðum verið í verkahring ríkisstjórnar hverju sinni en utanríkismálanefnd Alþingis verið framkvæmdavaldinu til ráðuneytis. Hér er þessu snúið á haus þar sem grautað er saman án nokkurra skýringa aðkomu þingsins að málinu annars vegar og ríkisstjórnarinnar hins vegar. Með því að gera "utanríkisráðherra" en ekki ríkisstjórnina að flytjanda þingsályktunartillögu um aðildarumsókn að Evrópusambandinu liggur sú tillaga fyrir sem þingmannamál samkvæmt 55. grein stjórnarskrárinnar. VG sem stjórnarflokkur hefur þannig enga formlega aðkomu að flutningi tillögunnar. Væri hér ríkisstjórnarmál á ferðinni hefði tillagan komið fram í nafni ríkisstjórnarinnar með heimild frá forseta lýðveldisins samkvæmt 25. grein stjórnarskrár.

Bæði samstarfsyfirlýsingin og tillögutextinn með greinargerð, sem leynd hefur nú verið létt af, bera merki um sundurlausa og órökræna málafylgju, enda kallast þar á tveir heimar: Samfylkingin með sína allrameinabót í formi ESB-aðildar og VG sem sem andstæðingur aðildar. Útkoman verður tvíátta samsetningur, sannkallað Janusarandlit, sem á eftir að setja mark sitt á framhaldið.

Tillögudrögin slá því föstu samkvæmt orðanna hljóðan að út úr viðræðum við ESB komi aðildarsamningur sem þjóðin greiði atkvæði um. Er það ætlun Samfylkingarinnar að undirrita samning hvað sem það kostar? Greinargerðin bendir til að svo sé, enda í góðu samræmi við fyrirvaralausan áróður flokksins fyrir aðild. Í greinargerðinni stendur m.a.: "Stjórnvöld áskilja sér rétt til að mæla með eða leggjast gegn samningnum þegar hann liggur fyrir enda eru settir margvíslegir fyrirvarar við hugsanlegan stuðning við málið." Þetta hrópar í himininn. Á fyrst að gera samning og "þegar hann liggur fyrir" að mæla með eða leggjast gegn honum?

Annað hvort verður undirritaður samningur af báðum aðilum, Íslandi og ESB, eða ekki, auðvitað með fyrirvara um niðurstöðu í þjóðaratkvæðagreiðslu. Er það ætlan "utanríkisráðherra" að bera undir þjóðina ófrágenginn samning, einhver drög sem hann sem stjórnvald hefur ekki tekið afstöðu til ? Þá fyrst væri skrípaleikurinn fullkomnaður.

Í greinargerð er aftur og aftur vísað til hagsmunaaðila og fulltrúa þeirra sem upplýsa skuli um framvindu viðræðna. Ekki er að sjá að það sama gildi um almenning þrátt fyrir orð um "gagnsætt ferli".

Af efni og lengd þess texta sem til stendur að leggja fyrir Alþingi og sem varðar stærsta ágreiningsmál í sögu lýðveldisins mætti ætla að flutningsmaður hafi samið hann í bloggham sínum á næturþeli. Fari svo að músin sleppi inn í þingsalinn verður örugglega uppi fótur og fit.