Lýðskrum og veruleiki

Daginn fyrir kjördag auglýsti Jóhanna Sigurðardóttir í öllum fjölmiðlum: „ESB snýst um vinnu og velferð.“ Hver er raunveruleikinn hvað þetta varðar? Atvinnuleysistig innan ESB hefur um langt skeið verið á allt öðru og lakara róli en hérlendis. Um skeið tókst að ná atvinnuleysi niður í 6-7% að meðaltali en síðustu tvö árin hefur það vaxið til muna og er nú að meðaltali 8% í aðildarríkjunum. Verst er ástandið  á Spáni með 17.5% án vinnu og yfir 4 milljónir atvinnuleysingja, í Lettlandi og Litáen um og yfir 14% og á Írlandi 10%. Í Þýskalandi er atvinnuleysi nú 8,6%, tvöfalt meira í landinu austanverðu en í vesturhlutanum. Alvarlegast er atvinnuleysið í ESB hjá ungu fólki á aldrinum 15–24 ára og nemur nú að meðaltali 17,5%. Á Spáni er atvinnuleysið hjá þessum aldurshópi um 32%, í Svíþjóð 24%, í Ungverjalandi 22% og í Finnlandi 17%. Þetta eru meðaltöl en víða á landsbyggð í ESB er atvinnuleysið langtum meira.
            Ekki er að undra þótt forystumenn í ESB-ríkjunum hafi vaxandi  áhyggjur af félagslegum óróa vegna atvinnuleysisins, niðurfærslu launa og annarri skerðingu á réttindum almennings. Þannig hafa Michael Sommer forseti þýska verkalýðssambandsins DGB og Gesine Schwan forsetaframbjóðandi þýskra sósíaldemókrata nýlega varað við að til óeirða kunni að draga síðar á árinu og í Frakkandi gerast svipaðar raddir háværar.
            Eins og sjá má af þessu getur málflutningur oddvita Samfylkingarinnar um ESB sem kjölfestu „vinnu og velferðar“ ekki flokkast undir annað en ómerkilegasta lýðskrum.

Lítið við á heimasíðu minni www.eldhorn.is/hjorleifur Þar er að finna umfjöllun um marga fleiri þætti sem varða þróun mála innan Evrópusambandsins

Gleðilega hátíð 1. maí

Athugasemdir

[Jón Aðalsteinn Jónsson, 1.5.2009 kl. 12:46]

Gleðilegan 1 maí Ég er algjörlega sammála þér að það er alrangt hjá Jóhönnu að ESB verði okkur einhver bjargvættur varðandi vinnu. Þar kemur ekkert annað en hin gamla seigla okkur til bjargar.

[Árni Björn Guðjónsson, 1.5.2009 kl. 13:54]

Atvinnuleysi í Hollandi er 2.8% í danmörku 5.7%lettlandi 6.1% Uk 6.6%sjá Eurostat th Statistical

[Gylfi Björgvinsson, 1.5.2009 kl. 16:01]

Voðalegt bölsýnistal er þetta, er ekki lámark að skoða heildina frekar  en að vera að dæma fyrirfram. Hvað er svona voðalegt við ESB við erum skríðandi þjóð sem getur ekki sett fram nema mjög takmörkuð skilyrði. Við erum í vonlausri stöðu og höfum ekki efni á neinum þjóðrembing og það sem verst er við getum varla borgað skuldir sem af okkur er krafist, skuldir sem örfáir einstaklingar settu okkur í. Skora á þig Hjörleifur að snú vörn í sókn og týna til það jákvæða sem af aðild að ESB mundi færa okkur því aðildar umsókn er nokkuð sem er örugg. Ég reyndar vantreysti núverandi stjórnvöldum verulega til samninga af þeirri stærðargráðu sem aðild krefst.

[Jakob Andreas Andersen, 1.5.2009 kl. 17:16]

Í Danmörku var 2% án vinnu í 2008. Danmerkur er í ESB. Svo hugmyndin um ESB=atvinnuleysi er bara ekki rétt. Ísland getur verið með lágu atvinnuleysistigi þó það sé innan ESB,.

Jakob Andersen 

[Bjarni Kristjánsson, 1.5.2009 kl. 18:02]

Annað hvort er þetta lýðskrum eða óendanleg fáfræði hjá þér Hjörleifur.

Það er mikill munur á atvinnuleysi á milli landa í Evrópu og það hefur ekkert með EU aðild að gera.

Það þarf jafn marga menn til að byggja stóra virkjun og álver á Íslandi hvort sem við erum í EU eða ekki.

En ef bændur t d kæmust inn á innri markaðinn myndi atvinnumöguleikar á Íslandi aukast.

Eða heldur þú að íslenskir bændur séu ekki jafngóðir og aðrir evrópskir bændur?

[Jóhann F Kristjánsson (IP-tala skráð) 1.5.2009 kl. 22:16]

Gott og vel Hjörleifur.

ESB er ekki leið til eilífrar sælu. Hægt er að slá fram tölum þvers og kruss og fá niðurstöðu sem hentar hvaða málstað sem er. Mig langar að biðja þig að skoða eftirfarandi slóð hlekkur . Þarna má finna mjög góða greiningu á vanda Spánar. Ef þú lest þetta muntu sjá að vandamálin eru mikið til þau sömu og á Íslandi. Hagvexti og kaupmætti hefur verið haldið uppi með lánum. Ísland hóf þessa vegferð í fjarmálaráðherratíð Ragnar Arnalds 1981-3. Síðan þá hefur landið sokkið æ dýpra í fenið. Með stórum (en hugsanlega arðbærum stóriðjuframkvæmdum) hafa svo verið tekin heljarstökk sem hraðað hafa á keyrslunni fram af bjargbrúninni. 

Íslendingar verða að fara að viðurkenna að við höfum alls ekki efni á því þjóðfélagi sem við höfum byggt upp og talið öðrum trú að stæði á traustum grunni.

Það verður að hætta að taka lán til að reka ofþanið kerfi því framleiðsla okkar og útflutningur stendur ekki undir afborgunum. Sú leikflétta að láta sem allt væri í góðu lagi því hægt var að borga niður skuldir ríkissjóðs en á sama tíma flytja skuldirnar á einkaaðila hefur afhjúpast.

Ef þú vilt leggja eitthvað af mörkum sem mark er takandi á þá skaltu byrja á að hvetja verðandi ríkisstjórn til að horfast í augu við raunveruleikann. 

Aðhald, sparsemi, útsjónarsemi, og gott samstarf og traust við okkar helstu viðskiptalönd og lánadrottna er það sem innleiða þarf. Hluti af þeim pakka er aðild að ESB.

[Hjörleifur Guttormsson, 1.5.2009 kl. 22:35]

Góðir gestir.

Apríltölur 2009 um þróun atvinnuleysis í ESB sýna ört vaxandi atvinnuleysi þannig að meðaltalið er rétt undir 9% miðað við marsmánuð. Eins og gefur að skilja eru einstök lönd misjafnlega á vegi stödd. Danmörk og Holland hafa um árabil verið með minnst atvinnuleysi í ESB en einnig þar fer það vaxandi. Í Lettlandi er atvinnuleysi nú 13,7% (ekki 6,1%) og í Bretlandi 8,5% (ekki 6,6%).

ESB hefur lengi sýnt sig að vera atvinnuleysis- og fátæktargildra og það ástand hefur farið versnandi þrátt fyrir viðleitni stjórnvalda í ýmsum ESB-ríkjum til að vinna gegn þeirri þróun. Það eru leikreglur ESB sem magna upp þetta ástand. ESB snýst nefnilega ekki um "vinnu og velferð" heldur óheft frelsi fjármagnseigenda. Nú 1. maí mátti heyra ítrekaðar aðvaranir verkalýðsleiðtoga, t.d. í Þýskalandi, að hættuástand geti skapast verði ekki brugðist hart við atvinnuleysinu. 

[Gunnar Th. Gunnarsson, 1.5.2009 kl. 22:38]

Þetta er athyglisvert, Hjörleifur

[Njörður Helgason, 1.5.2009 kl. 23:00]

Hér er góð lesning fyrir svefnin Hörleifur:

Jón Baldvin Hannibalsson skrifar:

Öllum þessum frambjóðendum tókst að fara í gegnum kosningabaráttuna án þess að upplýsa þjóðina um hvað hún skuldaði mikið; án þess að segja henni frá neyðarfjárlögum með niðurskurði og skattahækkunum; og án þess að þorri kjósenda hafi grænan grun um yfirvofandi bankahrun ríkisbanka, sem eru klyfjaðir ónýtum lánasöfnum.

Á flestum frambjóðendum var ekki annað að heyra en að fastir liðir væru bara eins og venjulega. Samt keyrði um þverbak, þegar sumir frambjóðendur fóru að upplýsa væntanlega kjósendur um Evrópusambandið. En úr því að Samfylking og Vinstri græn eru þrátt fyrir allt sest að samningaborði um Evrópumál, er kannski ekki úr vegi að leiðrétta verstu ambögurnar, sem haldið var að þjóðinni í kosningabaráttunni.

1. Fullveldi fyrir bí. Evrópusambandið er samtök sjálfstæðra þjóða og fullvalda ríkja. Sérstaða Evrópusambandsins er sú að aðildarríki láta af hendi hluta af fullveldi sínu, en fá í staðinn hlutdeild í samþjóðlegu valdi sambandsins. Þetta þýðir meðal annars að smáþjóðir eru áhrifameiri um eigin hagsmuni innan sambandsins en utan.

Eystrasaltsþjóðirnar eru gott dæmi um það. Þær endurheimtu sjálfstæði sitt formlega árið 1991, eftir að hafa verið innlimaðar með hervaldi í sovéska nýlenduveldið í tæplega hálfa öld. Fyrsta verk þeirra að fengnu sjálfstæði var að ganga í Evrópusambandið. Það gerðu þær að sjálfsögðu ekki til þess að farga nýfengnu fullveldi, heldur til að festa það í sessi og tryggja það fyrir utanaðkomandi ásælni. Þær gengu í ESB til þess að styrkja stöðu sína sem sjálfstæðar þjóðir. Það er fásinna að halda því fram að frændþjóðir okkar á Norður­löndum, sem eru í ESB, séu ekki lengur sjálfstæðar þjóðir.
Með aðild okkar að EES-samningnum erum við nú þegar aðilar að ESB að u.þ.b. tveimur/þriðju hlutum, án þess að hafa áhrif á þá löggjöf, sem við fáum senda í pósti.Það sæmir varla fullvalda þjóð. Með inngöngu í ESB mundum við styrkja fullveldi okkar en ekki veikja.

2. Ekki núna – kannski seinna. Það tekur tíma – nokkur ár allt í allt – að semja um aðild og upptöku evru, breyta stjórnarskrá og leggja aðildar­samning undir þjóðar­atkvæði. Einmitt þess vegna töpum við á því að draga málið á langinn. Einmitt þess vegna þurfum við að byrja samnings­ferlið strax. Og þetta er nauðsynlegt, af því að traustur gjaldmiðill og lægri vextir á lánum eru forsenda þess, að við getum unnið okkur út úr kreppunni. Til þess þurfum við að semja við Evrópusambandið núna, ekki seinna. Af því að Evrópusambandsaðild er partur af lausninni á bráðavandanum, en ekki framtíðarmúsík, sem við dönsum eftir einhvern tíma seinna.

3. Evrópusambandið veitir engar varanlegar undanþágur. Með öðrum orðum, það er ekki hægt að semja við Evrópusambandið. Þetta er ósatt. Allar þjóðir (og þær eru núna 27) sem hafa samið um aðild, hafa fengið viðurkenningu á brýnustu þjóðarhagsmunum í aðildarsamningum. Það er sjálf aðferðafræði Evrópusambandsins að leysa ágreiningsmál með samningum, á grundvelli laga og réttar.

Aðildarsamningar hafa sömu þjóðréttarlegu stöðu og sjálfur stofnsáttmálinn. Það þýðir að þeim verður ekki breytt – þeir fela í sér varanlega lausn – nema við samþykkjum breytinguna sjálf. Dæmi um sérlausnir með vísan til sérstakra aðstæðna eru mýmörg. Gott dæmi er sérlausn fyrir heimskautalandbúnað Finna og Svía norðan 62° breiddargráðu. Með EES-samningnum hefur Ísland þegar yfirtekið um tvo/þriðju hluta af regluverki ESB. Meðal samningsmarkmiða er að fá viðurkenningu á sérlausn fyrir íslenskt fiskveiðistjórnunarsvæði.

4. Þeir stela af okkur auðlindunum. Þetta er skröksaga. Aðildarþjóðir Evrópusambandsins ráða sjálfar yfir auðlindum sínum. Bretar ráða sjálfir yfir sinni Norðursjávarolíu; Þjóðverjar yfir sínum kolanámum í Ruhr, Spánverjar yfir sínum ólívulundum og Finnar yfir sínum skógar­lendum. Með sama hætti munum við, Íslendingar, ráða yfir okkar eigin orkulindum í fallvötnum og jarðvarma. Okkur er í sjálfsvald sett, hvernig við högum eignaréttarskipan á auðlindum – hvort þær eru í einka- eða þjóðareign.

5. Við glötum yfirráðum yfir fiskimiðunum. Það er óhætt að fullyrða að það verður engin breyting á úthlutun veiðiheimilda innan íslenskrar lögsögu við aðild að Evrópusambandinu. Grundvallarreglur um sögulegan rétt og hlutfallslegan stöðugleika þýða að aðrar þjóðir öðlast engan rétt til veiða innan íslensku lögsögunnar. Eina breytingin verður sú, að útlendingar munu öðlast rétt til að fjárfesta í íslenskum sjávarútvegsfyrirtækjum. Rétt eins og Samherji t.d. hefur fjárfest í sjávarútvegsfyrirtækjum innan ESB. (70 prósent af tekjum Samherja koma utan Íslands).
Vegna samkeppnis­yfir­burða íslensks sjávarútvegs er þetta kostur en ekki galli. Þetta er til dæmis leið til að losa sjávarútvegsfyrirtækin út úr skuldum, sem þau eru sokkin í vegna kvótabrasks. Hverri þjóð er heimilt að setja nánari reglur til að tryggja löndun og fullvinnslu afla í heimahöfn, þannig að tekjur skili sér til heimalandsins.

6. Sameiginleg fiskveiðistefna ESB rústar sjávarútveginn. Hin sameiginlega fiskveiðistefna Evrópusambandsins (CFP) er undantekning frá þeirri grundvallarreglu, að sérhver aðildarþjóð ráði ein yfir auðlindum sínum. Ástæðan er auðskilin. Öldum saman hafa margar þjóðir stundað veiðar úr sameiginlegum fiskistofnum á sameiginlegu hafsvæði, t.d. á Norðursjónum. Til þess að gæta jafnræðis var reglusetning um nýtingu sameiginlegra fiskistofna færð til Evrópusambandsins. Aðildarríkin verða síðan að semja sín í milli um framkvæmd stefnunnar og nýtingu auðlindarinnar.
Þetta fyrirkomulag helgast af þessum sérstöku aðstæðum. Það gegnir allt öðru máli um íslensku fiskveiðilögsöguna. Hún er algerlega aðskilin frá hinu sameiginlega hafsvæði ríkjanna við Norður­sjó. Helstu nytjastofnar okkar eru allir staðbundnir. Að því er varðar flökkustofna, þá semjum við nú við Evrópusambandið og aðrar nágrannaþjóðir um nýtingu þeirra. Breytingin verður sú, að eftir aðild semjum við innan Evrópusambandsins um okkar hlut.
Í ljósi þessara aðstæðna munu Íslendingar setja fram þá samningskröfu, að íslenska lögsagan verði sérstakt fiskveiðistjórnarsvæði. Rökin fyrir þessari kröfu eru, að hér sé um brýnustu þjóðar­hagsmuni að ræða. Fyrir þessu eru fjölmörg fordæmi. Allar aðildarþjóðir hafa fengið viðurkenningu á brýnustu þjóðarhagsmunum. Það sem auðveldar okkur að ná þessari samningsniðurstöðu er, að það er ekkert frá Evrópusambandinu eða aðildarþjóðum þess tekið og við gerum engar kröfur um að taka neitt frá þeim, sem þær hafa átt. Þess vegna ætti ekki að vera torvelt að ná fram slíkri samnings­niðurstöðu, sem væri viðunandi fyrir báða aðila.

7. Landbúnaðurinn mun leggjast af. Þetta er dæmigerður hræðslu­áróður. Samningsniðurstaðan varðandi íslenskan landbúnað mun sennilega taka mið af sérlausn Finna og Svía um þeirra heimskauta­landbúnað. Sú lausn felur m.a. í sér, að okkur verður í sjálfsvald sett að styrkja eigin landbúnað umfram þá styrki, sem fást úr sameiginlegum sjóðum ESB. En starfs­umhverfi landbúnaðarins hefur verið að breytast og mun halda áfram að breytast. Búum fækkar um leið og þau stækka, vegna hagræðingar. Það er framhald af ríkjandi þróun. Aukið viðskiptafrelsi með landbúnaðarafurðir mun hvort eð er verða staðfest, þegar yfirstandandi samningalotu alþjóðaviðskiptastofnunarinnar (WTO) lýkur.
Starfsskilyrði landbúnaðarins munu því breytast, hvort heldur við göngum í ESB eða ekki. Styrkir frá ESB eru ekki framleiðslutengdir heldur beinast frekar að búsetu, byggðastefnu og innviðum á landsbyggðinni. Innlend landbúnaðarframleiðsla mun því áreiðanlega taka breytingum, hvort heldur við göngum í ESB eða ekki. En í þeim breytingum felast líka tækifæri fyrir sumar greinar landbúnaðarins. Þar getum við mikið lært af Svíum, en sænsk landbúnaðarframleiðsla hefur styrkt stöðu sína eftir aðild á innri markaðnum.

8. Evrópusambandið er ólýðræðislegt. Engin önnur fjölþjóðasamtök hafa hjálpað jafnmörgum þjóðum til að losna frá arfleifð einræðis og kúgunar og að byggja upp stofnanir og starfshætti lýðræðis eins og Evrópusambandið. Þetta á við um Spán, Portúgal og Grikkland. Þetta á við um þjóðir Mið- og Austur-Evrópu. Þetta á við um vinaþjóðir okkar við Eystrasalt. Þetta á við um hinar nýfrjálsu þjóðir á Balkan­skaga. Fyrir utan átökin á Balkan­skaga, þar sem Evrópusambandið gætir nú friðarins, hefur þessi lýðræðisþróun átt sér stað án valdbeitingar. Evrópusambandið er því sterkasta friðar- og lýðræðisafl í okkar heimshluta. Þar að auki er Evrópusambandið öðrum fyrirmynd um það, hvernig efnahag og lífskjörum hinna fátækari þjóða hefur verið lyft upp á stig hinna, sem betur hefur búnast.

Evrópusambandið er því öflugt jöfnunarafl að því er varðar efnahags- og lífskjaraþróun íbúanna. Innan Evrópusambandsins er að finna rótgrónustu lýðræðisþjóðir heims. Eftir hrun horfast Íslendingar í augu við veikleika og vankanta okkar lýðræðisskipunar. Við ættum að láta ógert að kveða upp sleggjudóma um vanþroska lýðræði annarra. Við höfum ekki efni á því.

9. Við erum svo smá að við höfum engin áhrif innan ESB. Það eru vandfundin þau fjölþjóðasamtök í veröldinni, þar sem smáþjóðir hafa jafnmikil áhrif og innan Evrópusambandsins. Af 27 aðildar­þjóðum ESB eru 21 skv. skilgreiningu smáþjóðir. Forystumönnum þessara þjóða ber saman um að smáþjóðirnar hafi styrkt stöðu sína með aðild að ESB í samanburði við að standa einar utan garðs. Þær þjóðir kallast stórþjóðir, sem geta farið sínu fram, án þess að taka tillit til annarra.

Stórþjóðir geta haft sitt fram í krafti efnahagslegra yfirburða eða hervalds. Það eru hinar stærri þjóðir innan Evrópusambandsins (eins og t.d. Þjóðverjar, Frakkar og Bretar) sem með aðild sinni hafa afsalað sér valdi og skuldbundið sig til að leysa ágreiningsmál innan bandalagsins með samningum, á grundvelli laga og réttar. Friðsamleg lausn deilumála er brýnasta hagsmunamál smáþjóða. Sú aðferðafræði Evrópusambandsins að leysa ágreiningsmál með samningum er því smáþjóðum í hag.

Innan Evrópusambandsins gætir vaxandi tilhneigingar til svæðisbundins samstarfs. Innan Evrópusambandsins munu Íslendingar skipa sér í sveit með öðrum Norður­landaþjóðum og Eystrasaltsþjóðum í svæðisbundnu samstarfi innan ESB. Með því móti munum við styrkja stöðu okkar í samanburði við það að standa einir utan garðs.

10. Það eru allir vondir við okkur í ESB, sbr. reynsluna af Bretum og Icesave. Þetta er misskilningur. Fórnarlömbin í Icesave-málinu voru breskir og hollenskir sparifjár­eigendur og á endanum íslenskir skattgreiðendur. Skúrkarnir voru eigendur og forráðamenn Landsbankans, sem buðu sparifjáreigendum í þessum löndum hæstu vexti til þess að fá þá til að trúa sér fyrir sparifé sínu, til þess að bjarga sjálfum sér úr lausafjárkreppu við endurfjármögnun eigin skulda.

Að því er varðar Holland, þá stungu þeir af, án þess svo mikið sem þakka fyrir sig. Íslensk yfirvöld vissu frá upphafi, að útibú íslenskra banka alls staðar á EES-svæðinu, voru undir íslenskum bankaleyfum, undir íslensku eftir­liti og undir íslenskri sparifjártryggingu lögum samkvæmt. Það vorum við sem brugðumst. Þetta réttlætir að sjálfsögðu ekki hefndar­ráðstafanir Breta með því að beita hryðjuverkalögum. En af einhverjum ástæðum hafa íslensk stjórnvöld ekki treyst sér til að höfða mál gegn Bretum til að fá því hnekkt. Þau skulda okkur skýringu á því.

Sannleikurinn er sá, að Íslendingar hafa notið góðs af samstarfi við grannþjóðir. Við höfum notið góðs af Norðurlandasamstarfinu. Við nutum góðs af Marshall-aðstoðinni án þess að fullnægja settum skilyrðum. Við nutum góðs af varnarsamstarfinu við Bandaríkjamenn – græddum m.a.s. á því, á meðan aðrar þjóðir færðu fórnir í þágu landvarna. Við höfum notið góðs af EES-samningnum, sem með einu pennastriki veitti okkur aðgang á jafnréttisgrundvelli að stærsta fríverslunarsvæði heims. Og við höfum notið góðs af Evrópusamstarfinu á mörgum sviðum, ekki síst að því er varðar vísindi og rannsóknir, menntun og menningu. Við erum vegna uppruna okkar, sögu og menningar Evrópuþjóð og eigum heima í samstarfi evrópskra lýðræðisríkja.

11. Evrópusambandið er sósíalískt ríkisforsjárbákn og/eða valdastofnun heimskapítalismans í anda frjálshyggju. Bíðum hæg. Hvort tveggja getur ekki verið satt, enda er sannleikurinn sá, að hvorugt er sannleikanum samkvæmt. Hægri öfgamenn í Bandaríkjunum fyrirlíta Evrópusambandið á þeirri forsendu að það sé hálfsósíalískt velferðarapparat, sem hafi misst alla lyst á að standa við bakið á Bandaríkjamönnum í ofbeldisverkum þeirra vítt og breitt um heiminn.

Það má til sanns vegar færa að þjóðfélagsgerð flestra Evrópuþjóða dregur í vaxandi mæli dám af hinu norræna velferðarríki miklu fremur en af óbeisluðum kapítalisma í amerískum dúr. Evrópuþjóðir verja takmörkuðum fjármunum til vígbúnaðar og stefna ekki að heimsyfirráðum. Evrópusambandið er friðarafl í okkar heimshluta. Helmingurinn af allri þróunaraðstoð við fátækar þjóðir kemur frá Evrópusambandinu og Evrópusambandið er frumkvöðull um umhverfisvernd á heimsvísu.

Þrátt fyrir þetta vilja ýmsir vinstrimenn telja sér trú um, að Evrópusambandið sé valdastofnun í þjónustu fjármagns og í anda frjálshyggju. Þeir sem því trúa ættu að gera samanburð á velferðar­þjónustu og félagslegum réttindum almennings í ríkjum Evrópu í samanburði við hið hráslagalega og mannfjandsamlega auðræði í Bandaríkjum Norður-Ameríku. Sá samanburður mun leiða hið sanna í ljós.

Það ætti líka að auðvelda vinstrimönnum að kveða upp úr um það, hvort heldur þeir vilja að Ísland framtíðarinnar verði skrípamynd af amerískum kapítalisma eða virkur þátttakandi á jafnréttisgrundvelli í samstarfi hinna norrænu velferðarríkja innan vébanda Evrópusambandsins.
Höfundur nam vinnumarkaðshagfræði í Svíþjóð 1963-64 og var sendiherra Íslands í Finnlandi og Eystrasaltsríkjum 2002-2006.

[Hjörleifur Guttormsson, 2.5.2009 kl. 10:46]

Sæll Njörður

Við Jón Hannibalsson erum gamlir þingbræður og þekkjumst allvel. Ég les hann að morgni en ekki fyrir svefninn. Það er hægt að skylmast við Jón sem reynir þó að færa rök fyrir sínu máli. Það er meira en margir ESB-aðildarsinnar gera. Hitt er svo annað mál að við Jón höfum komist að öndverðri niðurstöðu um Evrópusambandið og sýnist mér lítt þokast saman með árunum. Undan því kvarta ég ekki og hef gaman af að fylgjast með þessum vaska Vestfirðingi nú sem fyrr.

[Gunnar Rögnvaldsson, 2.5.2009 kl. 11:18]

Sæl verði þið

Mig langar að benda á að raunverulegt atvinnuleysi í Danmörku fer aldrei undir 10%. Þó svo að opinberar tölur segi að atvinnuleysi sé þetta lágt núna þá er atvinnuþáttaka þjóðarinnar miklu minni en á Íslandi. Ég leyfi mér að benda á að opinbert atvinnuleysi í Danmörku fór í fyrsta skipti frá því árið 1977 niður fyrir 6% árið 2006. Kassageymslur ríkisins fylltust svo vel við að tengjast mynt Þýsklands. Þær eru ennþá fullar. Miklum fjölda manns var ýtt út af vinnumarkaðinum.

Sem sagt: á síðustu 32 árum hefur atvinnuleysi í Danmörku að eins verið undir 6% í tæp 3 ár. Hvað segir það okkur? Það segir okkur að ESB virkar ekki. Þvert á móti hefur ESB aðild eyðilagt mikið fyrir Dönum.

Innskot:

=============

Snemma árs 2003 gagnrýndi danski seðlabankinn ríkisstjórnina harðlega í fyrstu ársfjórðungsskýrslu ársins. Efnahagsstjórn ríkisstjórnarinnar væri of slöpp og ríkisstjórnin hefði ekki stjórn á útgjöldum ríkisins. Laun hækkuðu of mikið. Launakostnaður í framleiðslugeiranum væri 166 kr. á tímann en á evrusvæðinu væri hann einungis 155 kr. á tímann að meðaltali.

=============

Sumarið 2008 sagði Nils Bernstein, seðlabankastjóri, í viðtali í danska ríkisútvarpinu að Danmörk þyrfti á fleiri atvinnuleysingjum að halda ef bjarga ætti landinu frá efnahagslegri niðursveiflu. Í Danmörku eru skráðir atvinnuleysingjar aðeins um 50.000 eða um 1,8% af vinnuaflinu. Seðlabankastjórinn sagði að ef atvinnuleysi ykist ekki í landinu myndi það koma til landsins frá útlandinu á hinn harða máta í formi tapaðrar samkeppnishæfni miðað við umheiminn.

=============

Sem sagt: ekkert má útaf bera þegar maður er fasttengdur við mynt evrusæðið. Það er beinhörð samkeppni um krónur og aura tímalauna. Sjá meira hér: Seðlabankinn og þjóð félagið

Sjá einnig hér viðtal við Frederik I. Pedersen sem er hagfræðingur hjá Arbejderbevægelsens Erhvervsråd: Hindrar evra atvinnusköpun?

Að vera í myntbandalagi er afar erfitt og það eru launþegar sem verða að borga brúsann þegar samkeppnishæfni versnar: Evruþátttaka lækkar lánshæfni Slóvakíu

Kveðjur

[Njörður Helgason, 2.5.2009 kl. 11:33]

Já Hjörleifur það er gaman að lesa Jón Baldna. Það er ef til vill af því ég er svo sammála mörgu sem hann segir.

Evrópusambandið, aðild eða ekki. Ég treysti þjóð minni fullkomlega til að greiða atkvæði um samning sem kemur út úr viðræðum við EB. Mér finnst við vera að teygja lopan um of með því að fara út í atkvæðagreiðslu um það hvort að fara eigi í viðræður.

Hvað á að kjósa um? Við höfum ekkert er í hendi til að kjósa um fyrr en búið er að fara í viðræður. Fólk verður að hafa samningsmarkmið. En ég sé ekki að það verði hægt að setja sér þau og ætla sér að ná þeim öllum. 

Það er svipað og fundur í verkalýðsfélagi sem setur fram hugmyndir um það sem eigi að nást út úr kjarasamningum. Síðan koma menn til baka af samningafundum blóðflengdir. 

Það er eðlilegra að ganga til viðræðna og skera út um niðurstöðuna í þjóðaratkvæðagreiðslu. Ég treysti þjóð minni til að taka réttar ákvarðanir í henni.