Eystrasaltsríkin og "blessun" ESB-aðildar

Í þessari frétt um 10-15% efnahagssamdrátt í Eystrasaltsríkjunum blasa við mönnum afleiðingar ESB aðildar, en verst er ástandið í Lettlandi sem bundið hefur gjaldmiðil sinn við evru.

Hvernig dettur mönnum í hug að reyna að telja okkur Íslendingum trú um að ESB-aðild myndi gagnast Íslandi við að komast upp úr efnahagsþrengingum, fyrir utan allt annað sem henni fylgir svo sem varanlegt afsal yfirráða yfir náttúruauðlindum okkar. 

12,5% samdráttur í Litháen

Athugasemdir

[Gunnlaugur B Ólafsson, 28.4.2009 kl. 20:16]

Ekki var nú gott ástandið hjá Eystrasaltslöndum undir Sovét. Síðan hefur verið þensla á síðustu árum, en ég held að þessi lönd hafi lítið tvinnað sína starfsemi með útflutningi eða efnahagslegu samstarfi inn í önnur lönd álfunnar.

Nær væri að taka dæmi af Finnum sem að með aðild að ESB hafa undirbyggt efnahag sinn, með virkni og þátttöku. Þeir hafa einnig með pólitískri virkni á ákveðnum lykilsviðum náð að vera mótandi aðili og forystuþjóð.

Þannig gætu Íslendingar vafalítið haft forgöngu um sjávarútvegsstefnu í Evrópu, ef við hugsum í sóknarfærum, að vera þátttakendur en ekki þiggjendur, að vera þjóð meðal þjóða en ekki einangruð í úteyjum.

Það er að ganga yfir mikill efnahagslegur samdráttur um allan heim. Af því ber að draga lærdóm. Við Íslendingar eigum t.d. að læra af því hversu miklu við töpuðum á þvermóðsku Davíðs að meina bönkum að gera upp í evrum. Það kostaði hundruði milljarða.

                                    Með kærri kveðju,  G

[Hörður Einarsson, 28.4.2009 kl. 20:59]

Mér sýnist nú að, flest ríki í evrópu stefni hraðbyri í sama ástand og við erum í, 17% atvinnuleysi á Spáni, önnur lönd með 8 - 10% og fer vaxandi, þrátt fyrir að vera í ESB, guð forði okkur frá því að fara til Stóra-bróðurs, það hefði nú hvinið í einhverjum, ef við hefðum óskað eftir að verða eitt af fylkjunum í USA.

[Árni Björn Guðjónsson, 28.4.2009 kl. 21:58]

Að kenna evrunni um ástandið í Lettlandi er heimsku legt og sýnir vanþekkingu á efnahagsmálum .Það er auðvitað hægt að skuldsetja þjóðir þó gengið se i ESB. Það vita flestir en ekki sumir herna.

[Gísli Baldvinsson (IP-tala skráð) 29.4.2009 kl. 09:40]

Ertu ekki að flytja sömu ræðuna og 1992? Dettur einhverjum í hug að sú dómdagsspá sem þar er sögð hafi komið fram?

[Einar Sveinn Hálfdánarson, 29.4.2009 kl. 13:43]

Hjörleifur

Því miður er þetta rétt hjá þér hvað Lettaland varðar og er hvorki heimskulegt né sýnir vanþekkingu á efnahagsmálum. Ég þekki mjög vel til þar í landi. Það komu nokkur góð ár hjá Eystrasaltslöndum frá ca. 1999-2004, en þá kom evruinnspýtingin og eignaverð margfaldaðist.

Hverju við Íslendingar töpuðum á (þvermóðsku Davíðs) að meina bönkum að gera upp í evrum. Hverning það kostaði nokkuð hvað hundruð[i] milljarða væri gott að fá skýringu á (Nóbell í boði ef það tekst).

[Hjörleifur Guttormsson, 29.4.2009 kl. 15:37]

Sæl og blessuð.

Þakka "Dóru litlu" fyrir upplýsandi pistil um ástandið í Eistlandi. Það minnir mig á fyrstu heimsókn mína til Eistlands í júní 1990. Þá var landið enn "sovétlýðveldi" og sjálfstæðisbaráttan komin á fullt. Ég var fyrsti íslenski þingmaðurinn til að heimsækja Eystrasaltsríki, hitti m.a. Arnold Ruutel forseta svo og marga ráðherra og þingmenn í Tallin. Þegar heim kom gaf ég utanríkismálanefnd Alþingis sem ég átti þá sæti í skýrslu um ferðina.

Við Gísla vil ég segja að ég er enn á því að EES-samningurinn án fyrirvara um óheftar fjármagnshreyfingar o.fl. hafi verið óheillaskref, enda leiddi hann til bankahrunsins í október 2009. Við áttum á þessum tíma að gera tvíhliða samning við ESB. Í áliti mínu sem fulltrúi í Evrópustefnunefnd Alþingis 1990 sagði ég m.a.:

„Óheftir fjármagnsflutningar eru eitt undirstöðuatriði innri markaðar EB sem áformað er að yfirfæra til EFTA-ríkjanna. Ísland hefur sérstöðu að því leyti að hér eru miklar hömlur á þessu sviði. Með þátttöku í EES yrðum við skuldbundin til að aflétta þessum hömlum innan skamms og fórnuðum þannig þeim stjórntækjum í efnahagsstarfsemi sem í þeim felast.

Þótt bent sé á vissa kosti sem fylgt geti fjármagnshreyfingum, tengjast þeim mörg vandamál, ekki síst fyrir litla efnahagsheild eins og þá íslensku. Þannig takmarka óheftar fjármagnshreyfingar verulega möguleikann á að reka sjálfstæða peningastefnu og hafa stjórn á gengi og vöxtum. Niðurstaðan af því að aflétta hömlum af fjármagnshreyfingum gæti að því er Ísland varðar orðið verulegt útstreymi á fjármagni úr landi, auk þeirrar hættu sem tengist spákaupmennsku og undandrætti frá sköttum.

"Frjáls" þjónustustarfsemi varðar m.a. fjármálaþjónustu með óheftum rétti til hvers konar banka- og tryggingastarfsemi, ... Fyrir Ísland gæti "frelsi" á þjónustusviði haft í för með sér miklar breytingar sem m.a. kæmu fram í því að erlendum bönkum yrði leyft að starfa hérlendis með tilheyrandi heimild til fjármagnsflutninga milli landa.

Fyrir liggur að í könnunar- og undirbúningsviðræðum voru engir ákveðnir fyrirvarar gerðir af Íslands hálfu .... Telja verður með ólíkindum að ekki skuli hafa verið settir skýrir fyrirvarar af Íslands hálfu varðandi samningaviðræður um þjónustu- og fjármagnssviðið.“

Þetta var skrifað fyrir 18 árum.

[Kristján P. Gudmundsson, 4.5.2009 kl. 06:22]

Gísli, ég vil minna þig og aðra EBé-sinna á, að Hjörleifur Guttormsson var og er sá Íslendingur, sem best kynnti sér EES-samninginn. Það voru Kratar og Íhald, sem hundsuðu allar hans viðvaranir á sínum tíma. Þeir samningar voru gerðir af í tíð Viðeyjar-stjórnar Jón Baldvins og Davíðs Oddssonar.

Margir telja með réttu (að mínu mati), að sú gerð hafi markað upphafið að þeirri bólu, sem sprakk framan í okkur á liðnu hausti.

Sagnfræðingar framtíðarinnar munu ótvírætt komast að þessarri niðurstöðu, tel ég. Ég tel einnig, að við Íslendingar eigum að reyna að læra af fenginni reynslu og hlusta á menn eins og Hjörleif Guttormsson og hans skoðannabræður, sem vilja gefa okkur hollráð varðandi stefnu Íslands gagnvart EBé .

Með kveðju frá Karlskrona, KPG.