Jarðvarmaorka fyrir Helguvík og Bakkaál er ekki í hendi

Á fundi um Sjálbæra nýtingu jarðhitans sem m.a. iðnaðarráðuneytið og Ísor boðuðu til í gær, miðvikudag, var staðfest að ekkert er fast í hendi um orku frá háhitasvæðum til álbræðslna í Helguvík og við Húsavík. Spurningu minni um Helguvík svaraði Ólafur Flóvenz þannig að orka sé til staðar í iðrum jarðar "en ekki víst að við náum henni upp og á þeim kostnaði sem áætlað er". Nauðsynlegt sé að rannsaka mörg umrædd svæði með því að bora rannsóknaholur m.a. í Krísuvík og í Trölladyngju. Ósvarað sé spurningum um matsskyldu m.a. við Eldvörp og Grindavíkurveg. - Það sjónarmið var sem rauður þráður í erindum sérfræðinganna á fundinum að fara þurfi hægt í nýtingu jarðhitasvæðanna til að finna hvar liggi sjálfbær nýtingarmörk þeirra. Sé markmiðið að safna orku í stór iðnaðarverkefni þurfi helst að hafa mörg svæði undir í einu til að dreifa áhættu.

Í erindi Grétars Ívarssonar sem fjallaði um reynslu og stöðu Orkuveitu Reykjavíkur kom fram að nú sé teflt á tæpasta vað með heitavatnsöflun og hætta sé á skorti hvenær sem er ef kuldakast skellur á. Nesjavellir eru fullnýttir og pípan þaðan flytur ekki meira vatn. Hann vék líka að hættu af jarðskjálftum og eldgosum á svæðum Orkuveitunnar og hugsanlegum skemmdarverkum. Á Reykjaneshrygg virðist gjósa með 2500 ára hléum á milli.

Í umræðum minnti Kristján Sæmundsson jarðfræðingur á goshættuna og að  í því samhengi séu Brennisteinsfjöll virkust. Þar hafi goshrina átt upptök sín fyrir landnám og færst þaðan vestur eftir skaganum. Stóð goshrinan í 500 ár eða fram á 13. öld. Þetta geti endurtekið sig og byrji þá líklega í Brennisteinsfjöllum eins og síðast. Fyrir norðan hafi komið til gliðnunar einu sinni á öld síðustu þúsund árin og þar þurfi meiri og betri athuganir en hingað til.